دوچرخه سواری خلیج پارس جاویدان تا دریای کاسپین "خزر"

✅ پاینده باد ایران

درود،

سیزدهمین تور ملی دوچرخه سواران اقوام ایرانی

پیام: اتحاد اقوام ایرانی تمامیت ارضی آب و خاک ایران

در #اعتراض به #فقر، #بی_عدالتی، #تبعیض انسانی، #جنگ، #کشتار_انسانهای_بیگناه و #فروش ماهیان #خلیج #پارس و واگذاری سهم آبهای دریای #کاسپین "#خزر" به روسیه

همراه با رکاب زدن استان های

#کرمان

#یزد

#فارس

#کهگیلویه_و_بویراحمد

#چهارمحال_و_بختیاری

#اصفهان

#مرکزی

#قم

#مرکزی

#همدان

#کردستان

#آذربایجان_غربی

#آذربایجان_شرقی

#اردبیل

#گیلان

#مازندران

#گلستان

#خراسان_شمالی

#خراسان_رضوی

#خراسان_جنوبی

#سیستان_و_بلوچستان

پایان  پنجمین و ششمین دور دوچرخه سواری استان های ایران

قطره ای از دریای بیکران عاشقان ایران

سید مسعود طباطبایی

جانباز 65% ارتش

رکورددار ایران و دنیا

با رکابزدن 80/000 کیلومتر

اینستاگرام، تلگرام:

GPGIR@

تلگرام گزارشهای سفر:

IRaniBaHam@

حیوانات مقدس

۱۰ حیوان که مقدس اند و پرستش می‌شوند

اگر از یک مسیحی مدرن درباره‌ی حلول بپرسید به شما خواهد گفت حلول زمانی است که خدا تصمیم می‌گیرد در قالب انسان وارد دنیا شود. اما ادیان دیگر چنین دیدگاه محدودی نسبت به حلول ندارند. ممکن است یک خدا انتخاب کند که درخت، صخره، صاعقه، یا حتی یک حیوان شود. حلول به این معنی است که یک ذات الهی تجسم فیزیکی یافته‌است. برخی حیوانات فقط به خاطر ارتباط‌شان با یک خدا یا الهه مقدس شمرده می‌شوند. برخی از حیوانات توسط مریدان پرستش و مراقبت می‌شوند در حالی که برخی دیگر به شیوه‌هایی حیرت‌آور قربانی می‌شوند. در ادامه نمونه‌هایی از حیوانات مقدس آمده که انسان‌ها باور دارند شمه‌ای از الوهیت در آنها وجود دارد و پرستش می‌شوند.

 ‌۱۰. پتسوکوس کروکودیل

سوبک خدای مصر باستان بود که با کروکودیل‌های رود نیل رابطه‌ی نزدیکی داشت. مجسمه‌ها و نقاشی‌های این خدا او را یا به صورت یک مرد با سر کروکودیل یا به صورت یک کروکودیل کامل نشان می‌دهد. از آن‌جا که طغیان رود نیل برای زندگی مصریان حیاتی بود، فروکش کردن خشم سوبک اهمیت ویژه‌ای داشت. شهرهای دیگر مجبور بودند قربانی‌های خود را به مجسمه‌ی سوبک تقدیم کنند، اما در آرسینوئه (یونانیان آن را کروکودوپلیس یا شهر کروکودیل‌ها می‌نامند) پرستش‌کنندگان این خدا را به شکل زنده با بدن پولک‌دار می‌یافتند. در معبد سوبک در کروکودوپلیس یک کروکودیل مقدس به نام پتسوکوس زندگی می‌کرد. کاهنان معبد به این حیوان رام و مقدس با دست خودشان غذا می‌دادند. یک جغرافی‌دان یونانی به نام استربو چگونگی تقدیم کردن هدایا را به پتسوکوس این‌گونه توصیف کرده‌است. “کاهنان سراغ او می‌رفتند؛ تعدادی از آنها دهان‌اش را باز می‌کردند، کاهن دیگر کیک و بعد گوشت را در دهان‌اش می‌گذاشت. سپس شیر و عسل را در دهان‌اش می‌ریخت.” وقتی یک پتسوکوس، احتمالا در اثر رژیم غذایی بیش از حد غنی می‌مرد، مومیایی می‌شد و با هزینه‌ی بسیار زیادی دفن می‌شد و سپس به سرعت پتسوکوس دیگری انتخاب و جایگزین آن می‌شد. 

۹. گاو آپیس

معابد مصریان از لحاظ خدایان جانوری با سر انواع حیوانات چیزی کم نداشت. اما خدای آپیس تماما گاو و تماما خدا بود. آپیس نماد ایده‌ی جاودانگی و ثبات جهانی بود که برای تمدن به ظاهر جاودان مصر مهم و مهم‌تر می‌شد. شاید آپیس جاودان بود، اما گاوهای نر دیگر جاودان نبودند. وقتی آپیس می‌مرد بدن‌اش مومیایی می‌شد در یک مراسم باشکوه دفن می‌شد. اما وقتی آپیس مرد، ‌آپیس جدید چگونه انتخاب می‌شد؟ مصریان باور داشتند آپیس جدید زمانی مشخص می‌شود که اشعه‌ای از نور به یک گاو ماده برخورد می‌کند. گاو نری که از این گاو ماده به دنیا می‌آید نشانه‌های آشکاری دارد. روی پیشانی این گاو کاملا سیاه الماسی سفید و شکل یک عقاب در پشت آن وجود خواهدداشت. زیر زبان‌اش نشانه‌ای مانند یک سوسک وجود خواهدداشت. دم آن پر از مو خواهدبود. وقتی این خدا در کالبد گاوی خود شناسایی می‌شد، در یک قایق مجلل به خانه‌ی جدیدش در بالای رود نیل برده می‌شد، جایی که طی یک جشنواره ورودش اعلام می‌شد.

۸. موش‌های کارنی ماتا

موش چیزی نیست که اکثریت آدم‌ها آن را الهی محسوب کنند و جزو حیوانات مقدس بدانند، اما در معبد کارنی ماتا در هند، ۲۰۰۰۰ جانور جونده وجود دارد که مقدس و محترم شمرده می‌شوند. در قرن ۱۵ام یک زن مقدس به نام کارنی ماتا قیام کرد، کسی که پیروان‌اش اعتقاد داشتند دورگا الهه‌ی جنگجو در او حلول کرده‌است. حاکمان محلی از قدرت او برای یافتن قلعه‌هایی که در برابر حمله مستحکم باشد استفاده می‌کردند و این لطف را با وقف کردن معابدی به افتخار او جبران می‌کردند. وقتی کودکی از قبیله‌ی کارنی ماتا مرد، او از خدای مرگ خواست کودک را به زندگی برگرداند. خدای مرگ نپذیرفت اما قول داد هر یک از اعضای قبیله‌اش که مردند به شکل موش به زندگی برگردند تا زمانی که به عنوان انسان دوباره متولد شوند. اکنون در معبد کار ماتر در راجستان مریدان از موش‌ها مراقبت می‌کنند و به آنها غذا می‌دهند. گفته می‌شود این موش‌ها خوش‌شانسی می‌آورند و برخی از بازدیدکنندگان امیدوار هستند با نوشیدن از کاسه‌ی موش‌ها و خوردن باقی‌مانده‌ی غذایشان به آرزوهای خود برسند.

۷: معبد مار پنانگ

معبد آزور کلود در پنانگ که بیش‌تر به نام معبد مار معروف است، به افتخار یک کاهن بودایی به نام چور سو کانگ تاسیس شد. او یک شفا دهنده‌ای مشهور و مردی مقدس بود. این کاهن به قدری مقدس بود که به جای دور کردن افعی‌های سمی به آنها پناه و امنیت می‌داد. هنگامی که معبد ساخته شد، بر اساس افسانه‌ها مارها به سوی آن سرازیر شدند، به‌طوری که انگار آن کاهن هنوز آن‌جا بود از آنها محافظت می‌کرد. مارهای معبد شامل افعی‌های گودال با نیشی زهرآگین و کشنده بود. علامت‌های داخل معبد به بازدیدکنندگان هشدار می‌دهد که این خزندگان سمی را لمس نکنند. برای کمک به آرام کردن مارها در یک منقل بزرگ در مقابل معبد عود سوزانده می‌شود. از آن‌جا که ممکن است دود برای آرام کردن مارها کافی نباشد و نشانه‌ها برای هشدار به بازدیدکنندگان موثر نباشد، ظاهرا امروزه دندان‌های نیش مارهای معبد کشیده می‌شود اما هنوز در زمره حیوانات مقدس قرار دارند. 

۶. بزهای خوکانا

به نظر می‌رسد بزهای خوکانا ارزش بسیار زیادی داشته‌باشند. چون در اطراف یکی از شهرهای نپال پرسه می‌زنند و ماشین‌ها و موتورسیکلت‌ها مجبور هستند از سر آنها کنار بروند. این بزها به الهه‌ای به نام رودرایانی تعلق دارند، که الهه‌ی دیگری به نام دورگا در او حلول کرده‌است. این بزها یا به عبارت بهتر حیوانات مقدس آزاد هستند که هر جا دوست داشتند پرسه بزنند و در هر زمینی که سر راه‌شان است بچرند. اگر کسی عامدانه یا اتفاقی به بزها آسیب برساند نفرین این الهه دامن‌اش را می‌گیرد. برخی می‌گویند حتی ممکن است به خاطر بدرفتاری با بزها بمیرند. این باعث می‌شود آن‌چه برای برخی بزها اتفاق می‌افتد حتی مرموزتر باشد. زندگی شیرین این بزهای مقدس در طول جشنواره‌ی دئوپخاری کمی تلخ می‌شود. در این جشنواره که ۹۰۰ سال قدمت دارد، یک بز جوان را می‌گیرند و در یک تالاب می‌اندازند. چند مرد منتظر این بز هستند. این مردان برای رهبری حرکت دسته‌جمعی مردم در روستا رقابت می‌کنند. آنها برای رهبری این حرکت دسته‌جمعی باید کسی باشند که بز را با دست یا دندان می‌کشد. معمولا بزها پاره پاره می‌شوند. علیه این آیین که برخی آن را وحشیانه می‌دانند، دادخواستی شروع شده‌است.

 ۵: گاو مظفرنگار

مجسمه‌ی گاو در هند گاهی درگیری‌های سیاسی و گاهی تراژدی به بار می‌آورد. در بیشتر ایالت‌های هند ذبح گاو مجاز نیست، و اگر کسی مشکوک به خوردن گوشت گاو باشد جمعیت به سوی او هجوم برده و او را زجرکش می‌کنند. هرچند بسیاری از هندوها گاو را موجودی خاص می‌‌دانند، اما برخی موارد وجود دارد که گاو مقدس پنداشته می‌شود. در ۲۰۱۷ یک گاو ماده با نقص‌هایی در جمجمه در مظفرنگار به دنیا آمد که برخی فکر می‌کردند چهره‌ای انسانی به آن داده‌است. این گوساله خیلی زود پس از تولد مرد برای تماشای آن‌چه معجزه قلمداد شده‌بود اما افراد زیادی جمع شدند. برخی فکر می‌کردند خدای ویشنو در آن گوساله حلول کرده، در حالی که برخی دیگر توضیحی طبیعی‌تر را ترجیح می‌دادند. گوساله از نقص‌های شدید مادرزادی رنج می‌برد. صاحب این گوساله قصد داشت حیوان را بسوزاند و برای آن معبد بسازد. در میان حیوانات مقدس حتما درباره گاورپرستی چیزهای زیادی شنیده اید. 

۴. جشنواره‌ی خرس نیوخ

مردم نیوخ در منطقه‌ای از شرق روسیه، گروهی بومی هستند که به جادوگری و شمن‌ها باور دارند و خرس را به‌طور ویژه مقدس می‌دانند. برای مردم نیوخ خرس نمود اجداد و خدایان‌شان است. آنها برای این که عبادت‌شان را مستقیما به سوی خدایان بفرستند، مراسمی طولانی را به جا می‌آورند که در برگیرنده‌ی یک خرس است. زنان بومی خرس‌های جوان را می‌گیرند و بزرگ می‌کنند. آنها رفتار خوبی با خرس‌ها دارند، به گونه‌ای که انگار خرس فرزند خودشان است. بعد از چند سال مراقبت جشنواره‌ی خرس شروع می‌شود. یک جشن برای لذت بردن خرس‌ها ترتیب داده می‌شود. سپس لباس جشن به خرس‌ها می‌پوشانند و آنها را به جایگاهی در یک رودخانه‌ی یخ‌زده هدایت می‌کنند. در آن‌جا خرس با زنجیر بسته می‌شود و مردان جوان به سوی خرس آن‌قدر نیزه پرتاب می‌کنند تا در آستانه‌ی مرگ قرار بگیرد. بعد به یک شخص این حق را می‌دهند که خرس را خلاص کند. سپس خرس در هفته‌های متمادی خورده می‌شود. روح خرس به سوی خدایان برمی‌گردد و به مردم نیوخ سعادت و خوشبختی می‌دهد.

۳: مار گلیکون

بر اساس گفته‌های مردی به نام الکساندر در قرن دوم پس از میلاد مسیح خدایی جدید به زمین آمد و صفحاتی برنزی پیدا کرد که از آمدن گلیکون خبر می‌داد. سپس هنگامی که برای ساخت یک معبد گودال بزرگی در حفر شده‌بود، او مخفیانه به داخل آن رفت و یک تخم غاز را در زمین دفن کرد. او تخم غاز را خالی کرده، یک نوزاد مار در آن گذاشته و سوراخ آن را با موم پوشانده بود. سپس در برابر حیرت مخاطبان‌اش تخم غاز را از زمین بیرون آورد و خدای گلیکون متولد شد و در دستان او از تخم بیرون آمد! ظاهرا مار گلیکون اسکالاپیوس، خدای شفابخشی بوده اما مجسمه‌ها و شواهد مکتوب نشان می‌دهد او حتی یک قرن پس از ظهورش پیروان خاص خود را داشته. مجسمه‌های گلیکون او را ماری با موهای سر بلند نشان می‌دهد. برخی اظهار می‌کنند که گلیکون در ابتدا فقط یک مار معمولی بوده که کلاه گیس یا ماسک داشته، اما بعدها، پس از مردن مار کلا یک عروسک خیمه شب‌بازی جایگزین آن شده‌است. 

۲. غازهای جونو

غازها با صدای ترسناک و بال‌های افراشته می‌توانند خوفناک باشند. هم‌چنین اگر در غذا دادن به آنها با سرعت عمل نکنید ممکن است به شدت نوک بزنند. برای همین است که برخی آدم‌ها از آنها به عنوان حیوان نگهبان استفاده می‌کنند. اما غازهای نگهبان اصلی در روم باستان پیدا شدند، جایی که کل شهر را نجات دادند. در اوایل قرن چهارم پیش از مسیح اهالی گال به روم حمله کردند، ارتش روم را شکست دادند و شهر را غارت کردند. مردم شهر برای حفظ جان خود به تپه‌های کاپیتولین فرار کردند. با این‌که منابع غذایی رفته رفته کم می‌شد اما به غازهای معبد جونو به اندازه‌ی کافی غذا داده می‌شد و خودشان تبدیل به غذا نشدند. یک شب اهالی گال سعی کردند از طریق یک راه مخفی وارد کاپیتولین شوند. انسان‌ها و سگ‌های نگهبان هیچ کدام متوجه ورود مزاحمان نشدند، اما غازها سر و صدای زیادی به راه انداختند. در پی صدا مردم روم توانستند مهاجمان را عقب برانند، و شهر نجات پیدا کرد. از آن زمان غازهای جونو یکی از محافظان شهر محسوب می‌شوند. 

۱. لاک پشت دریاچه‌ی هوان کیم

بر اساس افسانه‌های قدیمی ویتنام، یک بار امپراتور در حال عبور از دریاچه‌ی هوان کیم بود که یک لاک‌پشت شمشیر معروف‌اش که “اراده‌ی بهشتی” نام داشت ربود و به عمق دریا برد. یک خدای لاک‌پشت این شمشیر را به امپراتور داده‌بود، برای همین این بار هم تصور کرد دیدار دیگری با آن خدا داشته. در طول قرن‌ها هیچ‌کس به قطعیت نمی‌دانست لاک‌پشت هنوز زنده است یا نه، چون فقط گاهی ظاهر می‌شد. در ۱۹۹۸ فیلمی از این لاک‌پشت در دریاچه گرفته شد و تصور کردند که لاک‌پشت مقدس برگشته است. در ۲۰۱۱ این لاک‌پشت بارها ظاهر شد. گاهی سرش را از آب بیرون می‌آورد و زخم‌های باز و تازه رو سر آن مشاهده می‌شد. تصور می‌شد آلودگی در حال آسیب زدن به این حیوان مقدس است و زخم‌هایش را عفونی می‌کند، برای همین تلاش‌هایی برای پاکسازی دریاچه صورت گرفت. این لاک‌پشت شکار شد و دامپزشکان زخم‌هایش را درمان کردند. در ۲۰۱۶ جسد لاک‌پشت پیدا شد. دانشمندان تصور می‌کردند این لاک‌پشت یکی از چهار لاک‌پشت‌های غول‌پیکر یانگ تسه با لاک نرم باشد که هنوز باقی مانده‌اند. این هم برای کسانی که به تقدس آن اعتقاد داشتند و هم برای جانورشناسان خبر بدی بود. 

امیدواریم شناخت این حیوانات مقدس برای شما جالب و جذاب بوده باشد.

برادران عراقی را بهتر بشناسیم. + فیلم

قهرمانان ملی فراموش شده!!!

 - شکنجه های عراقی های وحشی روح و جسم انسانهای آزادیخواه ایران و جهان را به درد خواهد آورد و تاریخ مقاومتان را خواهد ستود، هر چند در زمان معاصر بفراموشی سپرده شده اید.!!! 

- ورودتان به خاک میهن، تاریخ ایران را جلا بخشید،

پروژه بزرگ اتصال دریای خزر به خلیج فارس

مقامات کشورمان از کلید خوردن پروژه اتصال دریای خزر به خلیج فارس پس از توافق با روسیه خبر داده اند. این پروژه در چند مرحله انجام خواهد شد، که فاز اول آن شیرین سازی آب خزر است پس از وقفه ای که در اجرای آن ایجاد شده بود، مجددا انجام خواهد شد.

به گزارش کلیک، مهدی سنایی، سفیر ایران در روسیه چندی پیش در جمع دانشجویان در سنت‌پترزبورگ تائید کرد: مسکو و تهران در حال توافق برای حفر کانال کشتیرانی از دریای خزر به خلیج فارس هستند.

سنایی بدون اشاره به جزئیات این طرح افزود: هرگونه کانالی که این دو دریا را به هم متصل کند باید از خاک ایران عبور کند. بله، این موضوع مورد بحث قرار گرفته است.

دریای خزر بزرگترین دریاچه جهان است که ۷ هزار کیلومتر خط ساحلی با ایران، روسیه، قزاقستان، ترکمنستان و جمهوری آذربایجان دارد.

به گفته سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه، این کشور، جمهوری آذربایجان و ایران، توافق کردند که مذاکرات را درباره کریدور حمل و نقل شمال – جنوب تسریع بخشند.

بخشی از این کریدور در امتداد ساحل غربی دریای خزر از روسیه به ایران از طریق جمهوری آذربایجان قرار خواهد داشت.انتظار می‌رود کریدور شمال – جنوب زمان حمل و نقل محموله‌ها از هند به آسیای مرکزی و روسیه را کاهش دهد.در حال حاضر، حدود ۴۰ روز طول می‌کشد تا یک کشتی، کالاها را از بمبئیِ هند به مسکو برساند اما این کریدور این زمان را به ۱۴ روز کاهش خواهد داد. این کریدور همچنین کانال سوئز را که عوارضی گران اخذ می‌کند دور می‌زند.

همچنین با اجرای این پروژه، انتقال ۵۰۰ میلیون متر مکعب آب به استانهای مرکزی ایران و نهایتا، تکمیل این پروژه با ایجاد کانالی برای اتصال دریای خزر به خلیج فارس که هزینه آن طبق اظهارات مجید نامجو وزیر انرژی ایران، تا ۷ میلیارد دلار برآورد شده است. همچنین این کانال ارتباطی آبی به گفته مسئولین قابل کشتیرانی خواهد بود.

اختلاف سطح دریای خزر و خلیج فارس

یک نکته در اینجا وجود دارد؛ اینکه سطح دریای خزر ۲۸ متر پایین تر از سطح آبهای آزاد (خلیج فارس) است و مسیر شمال-جنوب ایران با بیش از ۲ هزار کیلومتر فاصله دارای پستیها و بلندیهای زیادی مانند ارتفاعات البرز و پستیهای دشت کویر و دشت لوت است. در همین زمینه موافقان و مخالفانی با اجرای این طرح وجود دارند که به بررسی بخشی از نظرات آنها می پردازیم:

دیدگاه مخالفان طرح
دکتر اسماعیل کهرم، کارشناس ایرانی مسائل محیط زیست در همین زمینه اظهار داشت که ایده اتصال دریای خزر به خلیج فارس، از زمان ناصر الدین شاه وجود داشته، در زمان آقای هاشمی رفسنجانی نیز مطرح شده و تاکنون ادامه داشته، اما این پروژه تاکنون عملیاتی نشده و قابل اجرا نیز نیست. “ایده انتقال آب دریای خزر برای مصارف خانگی، کشاورزی و صنعتی به استانهای مرکزی از جمله سمنان هست، اخیرا مطرح شده، اما شوری آب دریاچه خزر ۱۳ میلی گرم در هر لیتر است که قابل استفاده در این زمینه ها نیست، صرفه اقتصادی هم ندارد. از طرفی خاک سمنان و مناطق مرکزی قابل کشت نیست، کلا شن و خاک رس است. برای کدام مصارف کشاورزی و صنعتی قرار است این پروژه چند میلیاردی عظیم انجام شود؟”.

وی به عملی نشدن پروژه انتقال آب خزر به دریاچه رو به خشک شدن ارومیه که هنوز هم روی کاغذ مانده و پروژه انتقال آب رود ارس به دریاچه ارومیه اشاره و در خصوص پروژه کانال خزر-خلیج فارس اظهار ناامیدی کرد.

دکتر چنگیز اسماعیل اف، کارشناس علوم جغرافی و رئیس مرکز تحقیقات خزر در دانشگاه دولتی باکو نیز درباره این پروژه می گوید: که با توجه به پستی-بلندی های موجود در مسیر شمال-جنوب، ایران ناگزیر است در مسیر سربالایی این کانال در چندین منطقه آبگیرهای بزرگی احداث کند تا از سرریز شدن آب کانال جلوگیری کند. مسیرهایی با این خصوصیات، مانند کناره های البرز انبوهی از جمعیت را در خود جای داده است که باید زمینها و خانه های اطراف پروژه تخلیه شود. “همچنین ایجاد آبگیر باعث افزایش خطر زلزله خواهد شد، مانند آنچه که در داغستان یا منطقه “مینگه چویر” قفقار اتفاق افتاد. در حالت عادی، ایجاد آبگیر باعث می شود سالانه تا ۳۰۰ زمین لرزه با مقیاس پایین در منطقه اتفاق افتد، اگر این منطقه مانند مناطق شمالی ایران زلزله خیز نیز باشد، باید ریسکهای ایجاد آبگیرهای بزرگ به دقت در نظر گرفته شود.

به گفته وی، ایجاد یک کانال برای عبور کشتیهای کوچک حداقل ۵ متر ارتفاع و ۱۰۰ متر عرض لازم دارد و با توجه به طول این کانال که بیشتر از ۲ هزار کیلومتر خواهد بود، نیاز به حداقل یک دهم حجم آب رودخانه ولگای روسیه که ۸۵ درصد آب خزر را تامین می کند وجود دارد. آیا همسایه های شمالی ایران با این پروژه موافق خواهند بود؟ طبیعتا خیر.

دیدگاه ناظرین بی طرفعده ای نیز بر این عقیده هستند مسئولین دولتی ایران با دیدن پروژه ای تقریبا مشابه در کشور بلژیک که از طریق کانال های آبی ارتباط بین مکان های مختلف در کشورش را فراهم کرده می توانند چنین پروژه ای را در سطخی بزرگتر در ایران پیاده سازی نمیاند ولی توجه به این نکته خالی از لطف نیست که بلژیک در سرزمینی بارانی قرار گرفته و کشوری کوچک محسوب می شود و به هیچ وجه پستی بلندی هایی که در مسیر خزر تا خلیج فارس در سر راهش قرار دارد، را در مسیر کانال های خود نمی بیند.

دو مسیر جداگانه

در گزارش های اولیه مسیر ایران رود بر پایه بررسی های جغرافیایی و زمین شناسی دو مسیر برای آبراه پیشنهاد شده است.شروع مسیر اول از خلیج کوچک واقع در باختر خلیج چابهار به سوی شمال آغاز می شود و پس از گذشتن از کنار شهر بم، کویر لوت را پشت سر می گذارد، از کنار کویر نمک و شهر طبس به سوی شمال عبور می کند، در حوالی یک صد و سی کیلومتری خاور شاهرود به سوی شمال باختری متمایل می شود و پس از گذشتن از کنار گرگان به بندر ترکمن در دریای خزر می رسد.مسیر دوم از ناحیه میان چابهار و بندر جاسک آغاز می شود و پس از گذر از کنار شهر بم هم چون مسیر شماره یک تا طبس می رود و آن گاه به سوی شمال باختری می رود. به فاصله پنجاه کیلومتری جنوب باختری از شهر سمنان می گذرد و در فاصله یکصدکیلومتری خاور تهران از میان رشته کوه البرز به شهر ساری می رسد و با گردش به سوی خاور به بندر ترکمن خاتمه می یابد.در ازای آبراه بین ۱۴۶۵ کیلومتر (۹۱۰ مایل) و ۱۶۰۰ کیلومتر (۱۰۰۰ مایل) برآورد شده است.بدین ترتیب در بیشتر مسیر باید کانالی به ژرفای ۵۰۰ متر کنده شود. از آن جا که سطح دریای خزر نزدیک به ۲۹ متر از سطح دریای آزاد پایین تر است، در بخش کوچکی از مسیر در شمال ایران از الگوی کانال «پاناما» استفاده شده است و تالابچه هایی ساخته خواهد شد که از سرازیر شدن آب دریای آزاد به دریای مازندران جلوگیری به عمل آید.واکنش خشن و همراه با تحریم آمریکا نسبت به اجرای این پروژهاما طرح اتصال دریای خزر به خلیج فارس ناراحتی و ممانعت غرب را در پی داشته، به‌طوری که آمریکا از سال ۱۹۹۷، این طرح را در فهرست تحریم‌های خود علیه ایران قرار داده است.روزنامه ایتالیایی «ایل جورناله» (Il Giornale) در گزارشی در سایت خود به قلم “فابریتزیو جانامئا” و با عنوان «ایران غرب را به چالش می‌کشد»، به موضوع کانال قابل کشتیرانی میان ایران و روسیه که خلیج فارس را به دریای خزر متصل کند، پرداخته و می‌نویسد: «پوتین و روحانی این گونه غرب را به چالش می‌کشند».«ایل جورناله» واقعی بودن اتصال ایران به اورآسیا را به صحبت‌های مهدی سنایی، سفیر ایران در روسیه در خلال دیداری با تعدادی از دانشجویان در سن پترزبورگ که به طور علنی قصد دولت تهران برای ایجاد این فعالیت گستردۀ زیرساختی را اعلام نمود، استناد می‌کند. سنایی به خبرگزاری تاس روسیه گفته بود: «آری، اندیشۀ احداث این کانال در مرحلۀ بحث است».

این سایت ایتالیایی ساخت یک کانال قابل کشتیرانی که به طور کامل از ایران عبور می‌کند را نه فقط به نفع روسیه، بلکه با اشاره به ٧٠٠٠ کیلومتر ساحل ممتد دریای خزر، این نفع را برای قزاقستان، ترکمنستان و آذربایجان نیز می‌داند.این گزارش درباره نفع روسیه از این اتفاق می‌نویسد: «سرانجام ممکن است بعد از چندین قرن، دسترسی به اقیانوس هند برای روسیه امکان پذیر گردد. زیرا از آخرین دهه‌های قرن نوزدهم مهندسان روسی تلاش کردند کانالی قابل کشتیرانی ایجاد کنند که این امکان را به روسیه در زمان حکومت تزار بدهد که بدون عبور از تنگۀ بسفر، به راحتی به خلیج فارس و اقیانوس هند دسترسی پیدا کنند».آمریکا در سال ۱۹۹۷، طرح اتصال دریای خزر به خلیج فارس را در فهرست تحریم‌های خود علیه ایران قرار داد. شرکت‌ها و کشورهایی هم که در نظر داشتند در این پروژه به تهران کمک کنند، به مجازات‌های مالی و اقتصادی گرفتار می‌شدندنویسنده در ادامه، امکان این‌که کشتی‌های روسی و ایرانی نه تنها از عبور اجباری از آب‌های ترکیه، بلکه حتی از آب‌های مصر امتناع ورزند را دلیل اصلی دو کشور برای حرکت به سمت تبیین این پروژه معرفی می‌کند و می‌نویسد: «عملیات مربوط به کانال ایرانی، عملیاتی است که چنانچه به پایان برسد از نظر جغرافیای سیاسی، راهبردی خواهد بود. روسیه دسترسی فوری به دریای مدیترانه و اقیانوس هند خواهد داشت آن هم بدون عبور از تنگۀ بسفر و کانال سوئز. با توجه به روابط کنونی کرملین با آنکارا، این چیز کم اهمیتی به شمار نمی‌آید. در رابطه با مصر باید گفت که در کنوانسیون قسطنطنیه که در سال ١٨٨٨ تنظیم گردید، کشتی‌های تمامی کشورها در دوران صلح و نیز جنگ حق عبور آزادانه از کانال سوئز را دارند. اما هیچ چیز معلوم نیست. تاریخ این موضوع را به اثبات می رساند. در سال ١٩۴٨ زمانی که که جنگ اعراب و اسرائیل (رژیم صهیونیستی) به تازگی به پایان رسیده بود، کشور مصر این کانال را به روی کشتی‌های اسرائیلی بست. البته این یک داستان قدیمی محسوب می‌شود، اما ممکن است بار دیگر تکرار شود».«ایل جورناله»: امکان اینکه کشتی‌های روسی و ایرانی نه تنها از عبور اجباری از آب‌های ترکیه بلکه حتی از آب‌های مصر امتناع ورزند، این دو کشور را به سمت تبیین این پروژه سوق می‌دهنداین رسانه ایتالیایی برای برشمردن مزایای فراوان این کانال برای ایران، به گزارش مجلۀ آنلاین «نیو ایسترن آتلوک» (New Eastern Outlook) اشاره می‌کند که نوشته بود: «ایران به لطف احداث این کانال می‌تواند حدود دو میلیون شغل ایجاد کند و باعث توسعۀ بیش‌تر استان‌های شرقی کشور از طریق ایجاد زیرساخت‌های پشتیبانی مانند فرودگاه‌ها یا کارخانه‌های کشتی‌سازی گردد».

مجلۀ آنلاین «نیو ایسترن آتلوک»: ایران به لطف احداث این کانال می‌تواند حدود دو میلیون شغل ایجاد کند و باعث توسعۀ بیش‌تر استان‌های شرقی کشور از طریق ایجاد زیرساخت‌های پشتیبانی مانند فرودگاه‌ها یا کارخانه‌های کشتی‌سازی گردد.«ایل جورناله» در گزارش خود به پیشینه این پروژه نیز اشاره می‌کند که ایران نخست به فکر این فعالیت افتاد و آن را به مسکو پیشنهاد داد که البته به دوران قبل از آقای روحانی برمی‌گردد: «در واقع این پروژه در سال ٢٠١٢ توسط محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور وقت به تصویب رسیده بود. زمانی که تحریم‌های اعمال شده از سوی غرب هنوز بر ایران فشار می‌آوردند. در واقع به محض آنکه تحریم‌ها به‌طور مستقیم توسط واشنگتن لغو گردیدند، این پروژه بار دیگر به جریان افتاد».این گزارش باز به نقل از «نیو ایسترن آتلوک» در همین رابطه می‌نویسد: «پیش از این در سال ٢٠١٢ شرکت مسکن خاتم الانبیاء وابسته به سپاه پاسداران انقلاب ایران هزینۀ این پروژه را حدود ٧ میلیارد دلار برای ده سال کار برآورد نمود».این سایت خبری طرح‌های مسیر این کانال را نیز معرفی می‌کند: «دولت ایران چهار سال پیش دو مسیری را که این کانال در حال حاضر می‌تواند دنبال کند، شناسایی نمود و از راه‌های بلند آبی بهره جست. راه نخست که کوتاه‌تر است، در غرب قرار دارد و سلسله جبال مرتفع غرب را قطع می‌کند. دومی در شرق است که بلندتر بوده، اما امکان بهره‌برداری کشاورزی از مناطق کویری را فراهم نموده و مانع از آن می‌گردد که از تنگۀ هرمز که ایران با عمان در آن شریک است، استفاده گردد».

سایت‌های روسی مانند اسپوتنیک و راشاتودی نیز با انتشار گزارشاتی بر اهمیت استراتژیک طرح ایجاد کانال از خزر به خلیج فارس تاکید کردند.«ایل جورناله» در انتها نیز به چالش غرب نسبت به این پروژه که مسکو و تهران آن را به عنوان ” جایگزینی معتبر برای غرب” می‌بینند، اشاره می‌کند که کاری جز تماشا نمی‌تواند انجام دهد.در همین رابطه سایت‌های روسی مانند اسپوتنیک و راشاتودی نیز اقدام به انتشار گزارش کرده و بر اهمیت استراتژیک آن تاکید کردند. نکته مهم این موضوع فارغ از امکان عملیاتی شدن این پروژه، ناراحتی و ممانعت غرب و ترکیه از ساخت این کانال است؛ به‌طوری که آمریکا در سال ۱۹۹۷، طرح اتصال دریای خزر به خلیج فارس را در فهرست تحریم‌های خود علیه ایران قرار داد. شرکت‌ها و کشورهایی هم که در نظر داشتند در این پروژه به تهران کمک کنند، به مجازات‌های مالی و اقتصادی گرفتار می‌شدند.این موضوع نشان می‌دهد که غرب به رهبری آمریکا تا چه اندازه از افزایش قدرت روسیه و ایران از نظر اقتصادی و کاهش وابستگی این کشورهای مستقل، در وحشت هستند.در پایان رسانه کلیک از مخاطبین خود می خواهد در مورد انجام و یا عدم انجام این پروژه نظرات خود را بیان نمایند تا شاید مسئولین امر بیشتر در جریان دیدگاه های شما عزیزان قرار گرفته و تصمیم بهتر و شایسته در این زمینه اتخاذ گردد.